Άντρες χωρίς άντρες

Η µεταπολεµική Ελλάδα όπως την έζησαν ένας αφανής παρακρατικός και ο µονάκριβος γιος του που, δραπετεύοντας από την προβληµατική του οικογένεια, ζει τώρα και εργάζεται στο Παρίσι. Δυο γενιές αντρών, µετέωρες µεταξύ των µεγάλων γεγονότων και των οικείων κακών, στην πιο κρίσιµη αναµέτρηση της ζωής τους. Μια απρόβλεπτη διαδροµή, από τα δύσκολα µετεµφυλιακά χρόνια και τη δικτατορία του ’67 ως την κοσµογονία της µεταπολίτευσης και την οικονοµική κρίση του 2010.

Πατέρες και γιοι, αγόρια που δεν ενηλικιώθηκαν, ενήλικες που δεν ωρίµασαν, αµφιταλαντευόµενοι διαρκώς µεταξύ του καλού και του κακού, του ορθού και του λάθους. Άλλοτε ασταθείς και φοβισµένοι, άλλοτε αποφασισµένοι και ριψοκίνδυνοι. Μια αντιπαράθεση γενεών αλλά και µια αντιπαράθεση µύθου και ιστορίας. Μια αναφορά, κι εκείνη αβέβαιη, σε αποχαρακτηρισµένο έγγραφο της Ασφάλειας από την περίοδο της δικτατορίας, «…στις παρακολουθήσεις φοιτητών συµµετείχε και ο Χ. Λ., έµµισθος συνεργάτης της υπηρεσίας που αποτάχθηκε λόγω οµοφυλοφιλίας…», µου κίνησε το ενδιαφέρον. Ποιος ήταν ο Χ.Λ.; Πού µεγάλωσε; Είχε οικογένεια; Ποια ήταν τα κίνητρά του; Τι απέγινε µετά την απόταξή του; Ερευνώντας σε διάφορα αρχεία δεν βρήκα και πολλά πράγµατα, έτσι θέλησα να γράψω τη ζωή του, µέσα από πρόσωπα και προσωπεία που εγώ φαντάστηκα, να συµπληρώσω τα κενά της ισχνής βιογραφίας του µε τη βοήθεια της µυθοπλασίας, να εξερευνήσω την ανθρώπινη εµπειρία πέρα από τα στερεότυπα, να δοκιµάσω και τις αντοχές των πολλαπλών αφηγήσεων µέσα σε ένα µυθοπλαστικό σύµπαν.

Ν. Δ.